سوغات خوراکی سیستان و بلوچستان

 

شیرینی لیندو

برای تهیه این شیرینی خرمای هسته گرفته شده، گندم برشته و کنجد را تحت فشار می‌گذارند تا سفت شوند و به هم بچسبند. مواد باید حداقل نصف روز را تحت فشار یا اصطلاحا زیر بار باشند و پس از آن به اشکال مختلف به ویژه توپی در می‌آیند و مصرف می‌شوند.

ادویه

این ادویه را با ترکیب تخم شنبلیله، فلفل قرمز، زردچوبه، نمک، تخم گشنیز و سیاه‌دانه درست می‌کنند. ادویه‌های هندی و پاکستانی متنوعی در این استان پیدا می‌شود که ترکیبات خاص و عطر متفاوتی دارند.

میوه های خوشمزه

سیستان و بلوچستان به عنوان مهد میوه‌های گرمسیری کشور شناخته می‌شود. در اینجا میوه‌هایی را می‌بینید که در شهرهای دیگر پیدا نمی‌شوند و از میان آنها می‌توان به گواوا، چیکو، کنار، پاپایا، فالسا، سیتاپل و جمبو اشاره کرد. به جز این میوه‌های عجیب استوایی، اگر طرفدار میوه‌های انبه و موز هستید حتما در سفر به سیستان و بلوچستان آنها را تهیه کنید چرا که این دو از میوه‌های مرغوب این منطقه به شمار می‌روند. 

چای سرخ بلوچستان

چای سرخ بلوچستان در واقع همان چای ترش است که در بلوچستان کشت می‌شود. ۷۳۲ هکتار از زمین‌های کشاورزی این منطقه زیر کشت چای ترش قرار دارند و این چای از محصولات مرغوب استان به شمار می‌رود.

کلوچه خرمایی

این خوراکی خوشمزه در ماه اسفند و برای استفاده در نوروز طبخ می‌شود. مغز این کلوچه‌ها از خرماست؛ اما سیاه‌دانه و رازیانه نیز در آن به کار می‌رود.

صنایع دستی سیستان و بلوچستان

سوزن دوزی

سوزن‎دوزی هنر تزئین پارچه است و سابقه‌ای طولانی و به دارازی قدمت تاریخ این دیار دارد. این هنر با نام بلوچی‌دوزی هم شناخته می‌شود و جلوه‌ای دیدنی و خیره‌کننده دارد. هنرمندان روی پارچه‌های ساده با نخ‌های رنگی و به کمک قلاب و سوزن طرح‌هایی می‌زنند. طرح ها در سوزن‌دوزی ذهنی هستند و از رویاها الهام می‌گیرند و به همین جهت سوزن‌دوزی را بازتاب دردها، آمال و آرزوهای زنان بلوچ می‌دانند. سوزن‌دوزی را بر روی لباس، سفره عقد، روتختی، کوسن، سجاده، رومیزی، پشتی و یا حتی لباس و ... انجام می‌دهند.

خامه دوزی 

خامه دوزی همان سوزن‌دوزی است که در آن از نخ ابریشم استفاده می‌شود. از این هنر برای تزئین لباس، جانماز، انواع دستمال و سفره‌ها استفاده می‌کنند.

سفالگری | هنر جهانی سیستان و بلوچستان

سفالگری از هنرهای بسیاری قدیمی در سیستان و بلوچستان است و سفال‌های کشف شده در شهر سوخته به خوبی قدمت این هنر را نشان می‌دهند. روستای کلپورگان از توابع شهرستان سراوان مهم‌ترین مرکز تولید سفال به شمار می‌رود و با عنوان موزه زنده سفال کلپورگان از سال 1396 ثبت جهانی شده است. این روستا تنها موزه زنده سفال در جهان است و این هنر بیش از 3000 سال در آن قدمت دارد.

پریواردوزی

پریواردوزی یا پلیواردوزی، نوعی سوزن‌دوزی یا گلدوزی روی پارچه است. جلوه این هنر بیشتر در قسمت حاشیه روسری و اشارپ زنان بلوچی دیده می‌شود؛ اما در بخش‌هایی از استان این هنر را برای تزئین قسمت‌های پیش سینه، سرشلوار و دورآستین، کلاه، عرقچین، سرمه‌دان، بازوبند، جلد دعا و ... هم به کار می‌برند.

بیشتر اهالی بومی سیستان و بلوچستان و روستاهای شهرستان سراوان و ایرانشهر به این هنر مشغول هستند و از آن کسب درآمد می‌کنند.

سیاه دوزی

سیاه‌دوزی نوعی سوزن‌دوزی با استفاده از نخ سیاه رنگ ابریشمی است که برای تزیین سرآستین و پیش سینه لباس‌ها به کار می‌رود. در این هنر با دوخت دندان‌موشی ِ بهم چسبیده نقش‌هایی مثلثی شکل روی لباس می‌زنند و گاهی بین دوخت دندان‌موشی از دوخت زنجیره هم استفاده می‌کنند.